Choinka

 

Choinka sztuczna lub prawdziwa. 

Naturalnie jestem bardziej za tym drugim. 

Owieczka

Inspiracja

Ilustrowała pani

Maria Orłowska-Gabryś

 

Bombka

 

11 listopad

104 rocznica odzyskania niepodległości przez Polskę.

11 listopad - broszurka z zeszłego roku. Jednak nadal aktualna, czy to rok temu czy też wcześniej, a może nawet sto lat później - nadal aktualne.

 

Kaligrafia a kartografia, czym się różnią?

 Mapa myśli

Czytając o typografii, doszły mi dwa pojęcia. Zupełnie inne, ale bardzo podobne. Warto wiedzieć, że kaligrafia była podstawowym przedmiotem w szkole. Pismo odręczne dzisiaj zanika a typografia która zajmuje się odpowiednim ustawieniem tekstu w programach niestety tego nie zastąpi. Co do kartografii to już bardziej poważny temat, anieżeli Mind Mapping.

Międzynarodowy Dzień Pisania Listów

Międzynarodowy Dzień Pisania Listów i ostatnia środa września 2022.

 

:(

Okładka

Takie ilustracje od zawsze mi się podobały. Okładkę do książki wykonała  pani Maria Sołtyk.  

 

15 sierpnia - święto

 

Bajka o smutku i o tym co warto mieć.

 Tekst nie jest mój. Znalazłam go w internecie. Warto przeczytać!

Po piaszczystej drodze szła niziutka staruszka. Chociaż była już bardzo stara, to jednak szła tanecznym krokiem, a uśmiech na jej twarzy był tak promienny, jak uśmiech młodej, szczęśliwej dziewczyny. Nagle dostrzegła przed sobą jakąś postać. Na drodze ktoś siedział, ale był tak skulony, że prawie zlewał się z piaskiem. Staruszka zatrzymała się, nachyliła nad niemal bezcielesną istotą i zapytała: „Kim jesteś?" Ciężkie powieki z trudem odsłoniły zmęczone oczy, a blade wargi wyszeptały:

„Ja? ... Nazywają mnie smutkiem"
„Ach! Smutek!", zawołała staruszka z taką radością, jakby
spotkała dobrego znajomego.
„Znasz mnie?", zapytał smutek niedowierzająco.
„Oczywiście, przecież nie jeden raz towarzyszyłeś mi w mojej wędrówce.
„Tak sądzisz ..., zdziwił się smutek, „to dlaczego nie uciekasz przede mną.
Nie boisz się?" „A dlaczego miałabym przed Tobą uciekać, mój miły?
Przecież dobrze wiesz, że potrafisz dogonić każdego, kto przed
Tobą ucieka. Ale powiedz mi, proszę, dlaczego jesteś taki markotny?"
„Ja ... jestem smutny."
odpowiedział smutek łamiącym się głosem.
Staruszka usiadła obok niego. „Smutny jesteś ...",
powiedziała i ze zrozumieniem pokiwała głową. „A co Cię tak bardzo zasmuciło?"
Smutek westchnął głęboko.
Czy rzeczywiście spotkał kogoś, kto będzie chciał go wysłuchać?
Ileż razy już o tym marzył. „Ach, ... wiesz ...", zaczął powoli i z namysłem, „najgorsze jest to, że nikt mnie nie lubi. Jestem stworzony po to, by spotykać się z ludźmi i towarzyszyć im przez pewien czas. Ale gdy tylko do nich przyjdę, oni wzdrygają się z obrzydzeniem. Boją się mnie jak morowej zarazy." I znowu westchnął. „Wiesz ..., ludzie wynaleźli tyle sposobów, żeby mnie odpędzić. Mówią: tralalala, życie jest wesołe, trzeba się śmiać. A ich fałszywy śmiech jest przyczyną wrzodów żołądka i duszności. Mówią: co nie zabije, to wzmocni. I dostają zawału. Mówią: trzeba tylko umieć się rozerwać. I rozrywają to, co nigdy nie powinno być rozerwane. Mówią: tylko słabi płaczą. I zalewają się potokami łez. Albo odurzają się alkoholem i narkotykami, byle by tylko nie czuć mojej obecności." „Masz rację,", potwierdziła staruszka, „ja też często widuję takich ludzi." Smutek jeszcze bardziej się skurczył. „Przecież ja tylko chcę pomóc każdemu człowiekowi. Wtedy gdy jestem przy nim, może spotkać się sam ze sobą. Ja jedynie pomagam zbudować gniazdko, w którym może leczyć swoje rany. Smutny człowiek jest tak bardzo wrażliwy. Niejedno jego cierpienie podobne jest do źle zagojonej rany, która co pewien czas się otwiera. A jak to boli! Przecież wiesz, że dopiero wtedy, gdy człowiek pogodzi się ze smutkiem i wypłacze wszystkie wstrzymywane łzy, może naprawdę wyleczyć swoje rany. Ale ludzie nie chcą, żebym im pomagał. Wolą zasłaniać swoje blizny fałszywym uśmiechem. Albo zakładać gruby pancerz zgorzknienia." Smutek zamilkł. Po jego smutnej twarzy popłynęły łzy: najpierw pojedyncze, potem zaczęło ich przybywać, aż wreszcie zaniósł się nieutulonym płaczem. Staruszka serdecznie go objęła i przytuliła do siebie. „Płacz, płacz smutku.", wyszeptała czule. „Musisz teraz odpocząć, żeby potem znowu nabrać sił. Ale nie powinieneś już dalej wędrować sam. Będę Ci zawsze towarzyszyć, a w moim towarzystwie zniechęcenie już nigdy Cię nie pokona. „Smutek nagle przestał płakać.
Wyprostował się i ze zdumieniem spojrzał na swoją nową towarzyszkę:
„Ale ... ale kim Ty właściwie jesteś?" „Ja?", zapytała figlarnie staruszka uśmiechając się przy tym tak beztrosko, jak małe dziecko.

„JA JESTEM NADZIEJA!"

Autor anonimowy

On a na sam szczyt, a tam nie ma nic

 

W chmurach.

 

Tytuł "w chmurach" to pierwsze skojarzenie jak na to patrzę. Stara praca wykonana ołówkiem i nałożone tło w programie graficznym. Mimo wszystko przeróbka nie może być lepsza od oryginału. Jednak trochę koloru się przyda, jak to w życiu. 

Fotografia

 Fotografia. Czasem udaje się znaleźć coś ciekawego. Zdjęcie jedno z lepszych jeżeli chodzi o ostrość obrazu.

Niebieskie Fotografia 15

 

Może raczej fioletowe

Niezapominajki

 Niezapominajki

Niezapominajki

to są kwiatki z bajki!

Rosną nad potoczkiem,

patrzą rybim oczkiem.

Gdy się płynie łódką,

Śmieją się cichutko

I szepcą mi skromnie:

„Nie zapomnij o mnie”.

Maria Konopnicka

15 maja to dzień polskiej niezapominajki. Chciałabym wiedzieć.

Kolory

 

Od słowa do słowa

 Od słowa pisanego do tego ważniejszego nie pisanego.

Kolorrryyy

Kawałek pracy. 

 

Miś wykonany z zaznaczeń eliptycznych

Miś

Dzisiaj wstawiam misia wykonanego nieco inną techniką niż dotychczas. Został wykonany w całości z zaznaczeń eliptycznych. Jak wpadłam na ten pomysł? Hmmmm.... Piórko od tabletu graficznego mi się zepsuło. Jednak jak wiadomo rysować można w każdy możliwy sposób. Wersja uproszczona rysunku już jakiś czas za mną chodziła. Miało powstać coś innego, wyszedł miś.  

 

Mieszanie koloorów

 

Mieszanie kolorów

Kolory podstawowe to czerwony żółty niebieski

Las Fotografia 14